بیست اسفند

دل را از پیله ی قهرش بیرون خواهم کشید واژه ها را از خواب فراموشی بیدار خواهم کرد دسته گلی از یاس و باران برایت خواهم چید نقش لبخند درابر چهره ی زیبایت خواهم پاشید تا جرأت نوشتن این سطر لرزان را پیدا کنم بیستم اسفند لبخند زدی و آسمان آبی شد، شب های قشنگ مهر مهتابی شد، پروانه پس از تولد زیبایت، تا آخر عمر غرق بی تابی شد وتو متولد شدی تولدت مبارک.

رفتي و نديدي كه دلم بي تو شكست

بند بند تن خسته ام از هم بگسست

من ماندم و يك آرزوي رفته به باد

مهر كسي جز تو به دل من ننشست 

 

 

 

مددكار اجتماعي...